Wijn moet een lekkere wijnsmaak hebben, dat is logisch. Toch kan het gebeuren dat wijn soms naar kurk smaakt. Een wijn met kurksmaak komt naar schatting bij 3% van de wijnflessen voor. Maar hoe komt dat? Ligt het effectief aan de kurk of is er iets anders aan de hand?

Hoe ontstaat een kurksmaak?

Wanneer er bacteriën en schimmels in de fles zitten, kunnen deze een chemische verbinding genaamd 2,4,6 – trichlooranisol (TCA) aangaan met de wijn zelf. Na verloop van tijd leidt dit tot een kurksmaak. Men heeft lang gedacht dat de kurk aan de basis lag van dit probleem. Daarom is de kurkindustrie in 1995 begonnen met een aantal preventieve maatregelen te nemen om de nevenproductie van 2,4,6 trichlooranisol (TCA) de kop in te drukken. Toen bleek dat zelfs wijnen met een schroefdop of plastieken kurk ermee te maken konden krijgen, is men verder onderzoek gaan doen. Uiteindelijk bleek dat kurksmaak ook kon ontstaan door het gebruik van bepaalde gewasbeschermingsmiddelen bij kurkbomen en een verkeerde manier van schoonmaken voor het bottelen van de wijn. Na onderzoek ontdekte men dat de chlooroplossingen die gebruikt werden om de kurken te steriliseren vaak de oorzaak waren. Sinds 1996 is het gebruik daarvan dan ook verboden en als alternatief gebruikt men nu waterstofperoxide.

Dat de oorzaak van de kurksmaak vaak al in het productieproces te vinden is, wil ook zeggen dat wijn met kurksmaak niet alleen voorkomt bij goedkopere wijnen. Dure wijnen kunnen evengoed een kurksmaak hebben.

Een fles met kurksmaak is trouwens makkelijk te herkennen: de wijn heeft een muffe en chemische geur en bovendien een heel scherpe nasmaak.

Het spreekt misschien ook voor zich, maar een wijn met kurksmaak gebruik je best niet bij de bereiding van maaltijden. Ook daar kan de kurksmaak immers overheersen.